– این حرفا چیه مرضیه خانوم؟ زن، با دست، به سینه ی سهراب کوبید و او را به عقب هل داد: «برو کنار وایستا، ببینم» یکراست، به طرف سهیلا رفت: «خانوم، کی باشن؟» صورتش را به او نزدیک کرد و با چشم های از حدقه بیرون زده اش به وی نگریست: «هان؟» با دیدن سکوت…
– چه دستخطی؟! انگار جن نا! نوشتن: «از دوستان خود، کمک بگیرید» سهراب، نیم نگاهی به نوشته ی روی تخته ی سفید انداخت: «کار آمیتاس! خیلی بد خطه! ( دست روی دیوار گذاشت و به تقویم دیواری زل زد) آه، آه، آه!… تنها دو روز مونده! ( به سهیلا نگاه کرد) رضا، پس فردا، باید…
داشت از پله ها بالا می دوید که نگاهش به بالابر افتاد و در جا خشک اش زد: «آه! بابک که گفت نمیاد، پس اون کیه که پیششه؟!» عینک ضد آفتاب اش را برداشت و سعی کرد، شخصی را که در کنار سام، بر روی بالابر ایستاده بود، تشخیص بدهد، اما نتوانست. عصبانی شد:« این…
بچه ها دور سفره نشسته و منتظر آنها بودند. سهیلا، رضا را که برای باز کردن در آمده بود، پس زد. کیسه ی لباسش را از دست سام قاپید و به داخل دستشوئی رفت. با صابون جامد به جان سیاهی های دست و صورت اش افتاده بود، که صدای بچه ها را شنید: «مگه امروز،…
بدبختانه، درست زمانی از کار دست کشیدند و از بالابر پیاده شدند که مسئول برج، از راه رسید. سام، لباس پوشید اما امکان لباس عوض کردن سهیلا وجود نداشت! به همین دلیل لباس های زنانه و کیف و کفش او را، داخل کیسه ای انداخته و از محوطه ی برج خارج شدند. با همان سر…
با تانی، از پله ها بالا رفت و روی آخرین پله نشست. در مورد درستی تصمیمی که گرفته بود، هنوز تردید داشت. خودش را سرزنش می کرد و به بابک، بد و بیراه می گفت. در این افکار بود که سهیلا، از انبار خارج شد. سام، خشک اش زد:« عجب گریمی!» تجهیزات ایمنی او را…
مسئول برج، سام را، زیاد معطل نگذاشت:« صبح زود اومدی. آفرین! اول بیا اینجا ( او را به پشت برج برد) … وسایل، هر چی که بخوای، تو انباری، تو زیرزمینه … از این پله ها، میری پائین و دست چپ، یه دره، همونجا (کلیدی را از دسته کلید، جدا کرد) بیا، اینم کلیدش… راستی،…
غرغر بابک، لذت خوردن کوکو سبزی با نان سنگک داغ را، از بین برد. سهیلا، نان را پرت کرد و عقب نشست: اَه، کوفتم کردی! … یه سره داره، نق میزنه! برای خودت دارم میگم! خب، دیرت میشه! بابا! من، خودم می دونم کِی برم، شما نمی… بذارین غذاشو بخوره! … ما که باید بریم…
آن شب، آقای گلکار، با خوشروئی به همه ی سوالات آنان پاسخ داد و در پایان گفتگوها، مانند یک معلم، نتیجه گیری کرد که: شما، می دونید که دارید کار درستی رو انجام می دید. پس، از ابتدا، غصه ی آخر کار را نخورید! پله، پله، جلو برید و روی هر پله، مکث کنید، موقعیت…
از این خانه، به آن خانه، راهی نبود! ولی در طی همین چند قدم، هر کس سعی داشت، ایده ای را مطرح کند اما سام، با گفتن:« پخته ش کن!» همه را دست به سر می کرد. میزبان و پیشکار کوچک اش، منتظر آنها بودند. آقای گلکار پرسید: سر چی داشتین بحث می کردین که…
